czwartek, 26 września 2013

Dla M. (na kilkanaście godzin przed egzaminem)

Można pisać długo i nie napisać niczego. 
Po nie pisaniu wnioskować rozkwit życia prawdziwego. 
Można napisać byle co, a inni i tak przyklasną. 
I opisać uczucie najintymniejsze, którego nikt nie zauważy. 
Można też pisać o jednym, a drugie zostanie zauważone. 
Można chcieć napisać i nie napisać. 
Nie pisząc prawdę objawić. 

Można nie chcieć napisać i pisać mimo to,
że się dawno wina czerwonego nie piło
w pracy nie było, bo już jej nie ma
z przyjaciółmi nie bywa
tak jak i w sklepach nie bywa
i na zajęciach dodatkowych dla rozwoju osobowości

 po prostu się nie bywa

I piszę od miesięcy kilku, 
że herbatkę na zmianę z melisą wchłaniam
i pracę opiszę najtrudniejszą w życiu, do emerytury niedoliczoną
do przyjaciółki zadzwonię, przypomnę się
gdzieś pojadę, coś zrobię, kupię, upichcę i cieszyć się będę
jak dziecko. 

O! Dziecko!


Dzięki Tobie czasu nie zmarnuję,
w kinie denerwować się nie będę na jedzących szybko, głośno i niesmacznie
poczekam na seans domowy
w czekaniu jestem teraz najlepsza

w czekaniu na uśmiech pierwszy
ząbek
i Mama

Dzięki Tobie odważyłam się
pisać, by zostać przeczytaną
patrzeć przed siebie, a nie w dół
po marzenia sięgać z półki najbardziej ekstremalnej
upragnionej

właśnie sięgam

Dzięki Tobie nie muszę rozmawiać o niczym
siedzieć pod kocem w deszcz
wymyślać sobie kompleksów
strojów na dzień następny
czekać bezczynnie aż los przyniesie

wychodzę naprzeciw
pod ręką Ciebie niosę
i siatkę jeszcze i list niewysłany
telefon nieodebrany, smycz zaplątaną
listę zakupów zgubioną

Dzięki Tobie umiem to wszystko ogarnąć.

Ten czas i codzienność
co się ich uczepiłam jak głupia
i marzenia
i przyjaciół
i świat cały, co się skurczył bardzo

Tobie dziękuję!


47 komentarzy:

  1. Piękne słowa, i jakże mi bliskie...

    OdpowiedzUsuń
  2. Takie to prawdziwe. Mam nadzieję, że Twój synek to kiedyś przeczyta.

    OdpowiedzUsuń
  3. Ty moja Odwazna, siegaj zuchwale i krocz dumnie na spotkanie marzeniom:-) Dyplom zdobedziesz, bo to Ci właśnie w duszy gra. Jestem pewna, że komisja usłyszy Twoja melodie... Pozdrawiam spod kocyka, który niestety na ten moment trudno porzucić.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Kochana, wyczekuję chwil pod kocykiem... Odwaga przyszła wraz z M. Sięgam, kroczę, czuje Twoje wsparcie, choć odległość, która się pojawiła mnie zasmuca. Do dyplomu jeszcze tak daleko, a komisja... już po wszystkim, nic bym nie zmieniła, sama zachwycam się swoją melodią:) I czekam!!! Ściskam najmocniej jak tylko można:)

      Usuń
  4. Rozpływam się zawsze w tym co Piszesz.Przenosi mnie to w jakiś inny wymiar. To niesamowite, myślę sobie jak Jesteś wspaniałą osobą .Jak mało dziś takich ludzi . I znów się uśmiecham i znów się cieszę ,że Zostawiłaś kiedyś u mnie komentarz abym mogła Cię odnaleźć...
    Bardzo Ci za to dziękuję ♥ I trzymam kciuki za dyplom i wiarę mam ,że na pewno się uda - inaczej być nie może. Pamiętasz ?- Ganesh...;))

    ściskam Cię ciepło

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Kochana, pamiętam:) Nawet dziś zajrzałam specjalnie do Ciebie przypomnieć sobie:) Dziękuję za tyle miłych słów... Także się cieszę, że do Ciebie zajrzałam i wciąż zaglądam, że Ciebie u siebie goszczę... Nic nie dzieje się przypadkiem:) Nie dziękuję tylko za kciuków trzymanie:)

      Usuń
    2. jasne - ale teraz jest już pewnie po :))

      Usuń
    3. Już po egzaminie, ale wciąż czekam na wyniki:) Ufff...:*

      Usuń
  5. Ja bym Ci zaliczyła...z czegokolwiek byś nie zdawała :)
    A tak na poważnie, to podziwiam. Że aż tyle sensu w tym znajdujesz. I że pogodzona jest w 100% ze sobą, z losem i całym światem. I pełna akceptacji. Zazdroszczę.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dzielna! Ja dopiero zdaję na..., ale dziękuję za Twą wiarę we mnie, w ciemno! Ty zawsze tak mi pięknie piszesz..., a sama masz energii tyle, że starczyłoby mi na miesięcy kilka, hi hi:)

      Usuń
  6. Wspaniałe jest to, że Ci dobrze, że akceptujesz rzeczywistość, cieszysz się nią..bo przecież z M. rzeczywistość ma o wiele większy sens, prawda?:))

    OdpowiedzUsuń
  7. I czuć się dobrze we własnej skórze. W końcu ja tak się czuję.

    OdpowiedzUsuń
  8. (...)
    pamiętam (choć to juz tyle czasu...) pamiętam jaka moc dał mi mój syn do gór przenoszenia, niebotyczną :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Mam nadzieję, że ta moc nie wygaśnie, ha, ha ha...:)

      Usuń
    2. Ewoluuje - tak bym to ujęła :)
      Aczkolwiek gdybym ją miała rozpiąć na wykresie porównania - to u nas ten początek był zdecydowanie najsilniejszy. Potem chwilami dopadało ludzkie zmęczenie. Ale gdybym zastosowac porównanie czasów przed dzieckiem i z dzieckiem, to 200% mocy jest "z" :)))))))

      Usuń
    3. O tak, czuję tak samo!!! Choć zmęczenie też bywa czasami 200% większe:)

      Usuń
  9. pierwsza część posta mnie rozwaliła, żeby tak pisać o pisaniu - to tylko Ty potrafisz i uchwycić te niuanse, które pisanie ze sobą niesie..
    a druga część - cóż mogę napisać, też dziękuję M. za sens mojego istnienia, bez niej już sobie nie wyobrażam :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. ach, jeszcze pytanie, jeśli nie zbyt prywatne - jakie to są marzenia, za którymi gonisz? :)

      Usuń
    2. i jeszcze jedno - wyróżniłam Cię w Liebster Blog Award - zapraszam do siebie :))

      Usuń
    3. Dziękuję bardzo za wyróżnienie, zawsze mnie one cieszą:) A marzenia, hmm... jak się zapoczątkują zdanym egzaminem to Tobie na ucho odpowiem;)

      Usuń
  10. Mnie też ten początek rozłożył. Bardzo trafnie to ujęłaś, bo to pisanie dużo nam daje ale też sporo zabiera.
    A o M. piszesz zawsze tak, że się wzruszam za każdym razem kiedy czytam, chociaż przecież taka jest też moja codzienność.
    Uściski :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuje bardzo! Oj, czasu zabiera to pisanie, a w sumie kilkanaście linijek wychodzi:) Ściskam także:*

      Usuń
  11. Masz, Mamo M., talent i lekkie pióro...eee klawiaturę. Naprawdę pięknie to napisałaś. Wiele z tego sama chciałabym powiedzieć, ale nie umiałam znaleźć słów. Pozdrawiam:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję bardzo! Rzeczywiście coś jest w tej klawiaturze, bo pisząc długopisem nie wychodzi mi tak, jakbym chciała, hi, hi:) Również pozdrawiam bardzo mocno!

      Usuń
  12. miłością Ty mamo piszesz, miłością

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. cudwny komplement, cudowny! Dziękuję bardzo kochana!!!

      Usuń
  13. I jakoś tak lżej na sercu....

    OdpowiedzUsuń
  14. "w pracy nie było, bo już jej nie ma" mnie to aktualnie boli najbardziej

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Mnie też bolało, bardzo. Rozumiem Ciebie! Ja oswoiłam sytuację, tyle mogę przy M. zrobić i zaczynam realizować swoje marzenia:) Łatwo nie jest, ale do przodu. Trzymam za Ciebie kciuki, mocno:*

      Usuń
  15. I ja swoim dzieciom dziękuję za to, że są..że dają mi siłę do działania, motywują (dzięki temu, że się pojawiły zaczełam przygodę ze szyciem).dzięki nim wiem jakie moje życie było do tej pory puste...Pozdrawiam:))))

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. A to szycie wpisane w Ciebie kochana, że rzeczywiście trudno sobie wyobrazić Ciebie bez maszyny, hi, hi, hi:) Mnie M. również dodaje skrzydeł i odwagi! Ściskam mocno!

      Usuń
  16. A ja mam nadzieję, że Twoje marzenia się spełnią! Bardzo Ci tego życzę!!!!!

    OdpowiedzUsuń
  17. pięknie,cudownie napisane i jakże prawdziwie-gratuluję :)

    OdpowiedzUsuń
  18. napisane prosto serca... wzruszająco!

    OdpowiedzUsuń
  19. Aż mnie wzruszenie za serducho złapało :-). Piękne...

    OdpowiedzUsuń

Bardzo dziękuję za Twój komentarz!