Znajdując

Święta pachnące mandarynkami są moje.
I zupą owocową smakujące. Choć już szósty rok bez niej.

Pusty talerz przy stole czeka. Ale bardziej przypomina,
o tych, których z nami nie ma.

Boże Narodzenie przepełnione tęsknotą.
I chlipaniem.

Radością z nowego. Bo chwili nie zatrzymasz.

Z prezentem gdzieś obok.
Bez jemioły.
I piernika. Choć i tak się w końcu pojawił.

Razem, choć osobno.
W gwarze ciszy szukając.

Znajdując.
Więcej, niż się chciało.

Jestem.
Po swojemu.

Wciąż.

Moja odpowiedź na ten czas

Dziś przychodzą do mnie obrazy i słowa. Bardziej niż w dni pozostałe. 

Ilustracja, wykonana przez Renatę Loj z Galerii Pod Chmurką

W gonitwie codziennej, którą z bólem oswajam. Zatrzymuję kawałek siebie. Korzenie zapuszczam. A ręce na wietrze wyciągam. 

Więcej u źródła

Nie wpisuję się w ten bieg. Szablon dobrego zachowania. Jedynego słusznego wychowania i żywienia. Czasu spędzania. Świąt kreowania. Kupowania. Gromadzenia. Posiadania.

Kiedy pomimo wszystko, pomimo... Można wciąż BYĆ. W zgodzie ze sobą. Rytmem swoim. W swoim skupieniu. I blisko siebie.

Odetchnęłam. I wzruszam się nieustająco. Obrazem. Tekstem. 

I Rodziną. Wspominaniem. Biegiem czasu. Przemijaniem. 

Mój przedświąteczny. 

Czas. 

Jestem gdzieś

Jestem.
Trochę.
Gdzieś pomiędzy.

Snem a jawą.
Obowiązkiem goniącym obowiązek.
Przypaloną owsianką.
Smutnym psem.

Nieprzeczytaną lekturą.
Nieprzespaną nocą.
Czarnowidztwem.
Trupa pozycją.

Niepisaniem.
Tęsknotą.
Niewiarą.
Ogromną.

Biorę oddech.
Drugi.
Dziękuję za bliskich.
Za zdrowie.

Wracam.
A powroty utwierdzają.
W miejscu moim.

Nic nie muszę.
Mogę wszystko.